Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

acies mentis

  • 1 acies

    ăcĭēs, ēī, f.    - Lebaigue P. 16)    - gén. arch. acii Matius d. Gell. 9, 14, 14, et acie Caes. BG. 2, 23, 1; Sall. H. 1, 41. [st1]1 [-] tranchant, pointe d'un objet pointu; pointe de l'épée, fil de l’épée, épée.    - acies securis, Cic.: tranchant de la hache.    - acies gladii, Plaut.: pointe de l'épée.    - acies unguium, Plin.: bout des ongles.    - aciem trahere (excitare): aiguiser.    - aciem hebetare (praestringere): émousser.    - stricta acies, Virg.: épée nue. [st1]2 [-] vivacité du regard, vue; prunelle de l'oeil, oeil; éclat des astres.    - acies (oculorum): la vue.    - aciem oculorum ferre, Caes.: soutenir les regards perçants.    - aciem intendere: porter (diriger) son regard.    - cupit ipsa pupula ad te sibi dirigere aciem, Cat. 63.56: mes prunelles, d'elles-mêmes, désirent diriger vers toi leurs regards.    - acies humana, Sen.: la pénétration des regards humains.    - acies ipsa, quae pupula vocatur, Cic.: l'organe de la vue qu'on appelle pupille.    - acie hebetiore esse, Suet.: avoir la vue faible.    - utramque aciem nasus discernit, Lact.: le nez sépare les deux yeux.    - tanta est animi tenuitas ut fugiat aciem, Cic. Tusc. 1, 22: l’âme est si ténue qu’elle échappe à la vue.    - stellarum acies obtusa videtur, Virg.: l'éclat des étoiles paraît s'affaiblir. [st1]3 [-] pénétration de l'esprit, intelligence; puissance intellectuelle, puissance morale.    - acies (mentis, animi, ingenii) = acumen: pénétration, vivacité, subtilité de l'esprit.    - exacuere ingenii aciem, Cic.: rendre l'esprit plus pénétrant.    - animi acies obtusior, Sen.: esprit sans pénétration.    - acies intentionis: force de l'attention. [st1]4 [-] rang de soldats, ligne de bataille, armée rangée en bataille, flotte rangée en bataille.    - cadere in acie: tomber sur le champ de bataille.    - prima acies: la première ligne.    - media acies: le centre.    - quod expeditior erat quam ii qui inter aciem versabantur, tertiam aciem laborantibus nostris subsidio misit, Caes. BG. 1: parce qu'il était mieux à même de suivre l’action que ceux qui se trouvaient dans la mêlée, il envoya les troupes de troisième ligne au secours de celles qui étaient en péril.    - duplex acies: armée rangée sur deux lignes.    - triplex acies: armée rangée sur trois lignes.    - aciem instruere: ranger l’armée en ligne de bataille.    - dextra acies (= dextrum cornu), Liv. 27, 48, 8: l'aile droite.    - acies exercitus, Cic.: le front de l'armée.    - acies transversa, Liv.: flanc d'une armée.    - procurrere ab acie, Liv.: s'élancer hors de la ligne de bataille.    - inclinat acies, Liv.: l'armée plie. [st1]5 [-] bataille rangée, lutte, combat.    - Cic. Dej. 24; Marc. 31; Caes. BG. 7, 29, 2 ; Liv. 25, 6, 22 ; 27, 49, 5, etc.    - equestris acies, Curt.: combat de cavalerie.    - acies Pharsalica, Cic. Lig. 9: bataille de Pharsale.    - acies Cannensis: bataille de Cannes.    - fig. in aciem veniamus, Cic.: engageons le combat (engageons la discussion).    - ad philosophos me revocas, qui in aciem non saepe prodeunt, Cic. Tusc. 2, 60: tu me ramènes aux philosophes, qui ne font pas souvent progresser la discussion.    - cf. Quint. 2, 10, 8; 6, 4, 17; 10, 1, 29.
    * * *
    ăcĭēs, ēī, f.    - Lebaigue P. 16)    - gén. arch. acii Matius d. Gell. 9, 14, 14, et acie Caes. BG. 2, 23, 1; Sall. H. 1, 41. [st1]1 [-] tranchant, pointe d'un objet pointu; pointe de l'épée, fil de l’épée, épée.    - acies securis, Cic.: tranchant de la hache.    - acies gladii, Plaut.: pointe de l'épée.    - acies unguium, Plin.: bout des ongles.    - aciem trahere (excitare): aiguiser.    - aciem hebetare (praestringere): émousser.    - stricta acies, Virg.: épée nue. [st1]2 [-] vivacité du regard, vue; prunelle de l'oeil, oeil; éclat des astres.    - acies (oculorum): la vue.    - aciem oculorum ferre, Caes.: soutenir les regards perçants.    - aciem intendere: porter (diriger) son regard.    - cupit ipsa pupula ad te sibi dirigere aciem, Cat. 63.56: mes prunelles, d'elles-mêmes, désirent diriger vers toi leurs regards.    - acies humana, Sen.: la pénétration des regards humains.    - acies ipsa, quae pupula vocatur, Cic.: l'organe de la vue qu'on appelle pupille.    - acie hebetiore esse, Suet.: avoir la vue faible.    - utramque aciem nasus discernit, Lact.: le nez sépare les deux yeux.    - tanta est animi tenuitas ut fugiat aciem, Cic. Tusc. 1, 22: l’âme est si ténue qu’elle échappe à la vue.    - stellarum acies obtusa videtur, Virg.: l'éclat des étoiles paraît s'affaiblir. [st1]3 [-] pénétration de l'esprit, intelligence; puissance intellectuelle, puissance morale.    - acies (mentis, animi, ingenii) = acumen: pénétration, vivacité, subtilité de l'esprit.    - exacuere ingenii aciem, Cic.: rendre l'esprit plus pénétrant.    - animi acies obtusior, Sen.: esprit sans pénétration.    - acies intentionis: force de l'attention. [st1]4 [-] rang de soldats, ligne de bataille, armée rangée en bataille, flotte rangée en bataille.    - cadere in acie: tomber sur le champ de bataille.    - prima acies: la première ligne.    - media acies: le centre.    - quod expeditior erat quam ii qui inter aciem versabantur, tertiam aciem laborantibus nostris subsidio misit, Caes. BG. 1: parce qu'il était mieux à même de suivre l’action que ceux qui se trouvaient dans la mêlée, il envoya les troupes de troisième ligne au secours de celles qui étaient en péril.    - duplex acies: armée rangée sur deux lignes.    - triplex acies: armée rangée sur trois lignes.    - aciem instruere: ranger l’armée en ligne de bataille.    - dextra acies (= dextrum cornu), Liv. 27, 48, 8: l'aile droite.    - acies exercitus, Cic.: le front de l'armée.    - acies transversa, Liv.: flanc d'une armée.    - procurrere ab acie, Liv.: s'élancer hors de la ligne de bataille.    - inclinat acies, Liv.: l'armée plie. [st1]5 [-] bataille rangée, lutte, combat.    - Cic. Dej. 24; Marc. 31; Caes. BG. 7, 29, 2 ; Liv. 25, 6, 22 ; 27, 49, 5, etc.    - equestris acies, Curt.: combat de cavalerie.    - acies Pharsalica, Cic. Lig. 9: bataille de Pharsale.    - acies Cannensis: bataille de Cannes.    - fig. in aciem veniamus, Cic.: engageons le combat (engageons la discussion).    - ad philosophos me revocas, qui in aciem non saepe prodeunt, Cic. Tusc. 2, 60: tu me ramènes aux philosophes, qui ne font pas souvent progresser la discussion.    - cf. Quint. 2, 10, 8; 6, 4, 17; 10, 1, 29.
    * * *
        Acies, aciei, f. g. Colu. Le trenchant ou taillant d'un ferrement.
    \
        Gladiorum aciem praestringit. Plaut. Il rebouche, ou Fait mouce.
    \
        Exacta falcis acies. Plin. Le trenchant d'une serpe tresbien aguisee.
    \
        Hastae acies. Ouid. La poincte d'une picque, ou d'une lance.
    \
        Rostri acies. Plin. La poincte du bec.
    \
        Stricta ferri acies. Virg. La poincte de l'espee nue ou desgainee.
    \
        Aciem dicuntur trahere aqua cotes. Plin. Faire bon trenchant, Affiler, quand elles sont mouillees d'eau.
    \
        Excitare aciem falcis. Plin. Faire bien trencher une serpe, Affiler, Aguiser.
    \
        Creticae cotes non nisi oleo, falcis aciem excitant. Plin. Les queux de Candie ne font point bon trenchant ou taillant, si elles ne sont huilees.
    \
        Aciem ferri hebetare. Plin. Reboucher, ou refouler, ou Faire mouce le trenchant d'un ferrement.
    \
        Acies, pro Chalybe. Plin. Acier.
    \
        Acies oculorum, per translationem. Cic. La poincte, ou La prunelle de l'oeil.
    \
        Contenta oculorum acies. Lucret. Oeil attentif à regarder.
    \
        Oculorum tibi praestringit aciem. Plaut. Il esblouit, Obscurcit, ou Trouble.
    \
        Stupet oculorum acies. Horat. Les yeuls s'esblouissent à la trop grande lumiere.
    \
        Acies authoritatis tuae hebescit. Cic. Ton authorite se diminue, la poincte de ton authorité.
    \
        Contemplari aliquid omni acie ingenii. Cic. Appliquer tout son esprit à considerer quelque chose.
    \
        Abducere aciem mentis a consuetudine oculorum. Cic. Destourner ou divertir son esprit, etc.
    \
        Acies orationis. Plau. La poincte, ou le trenchant, la principale force de l'oraison, et ce qui en est plus à craindre, Une armee preste, et qui peult plus endommager son adversaire.
    \
        Acies. Cic. Armee en ordre preste à combatre, Bataille rengee.
    \
        Acies interdum pro Ipso conflictu et praelio sumitur. Tacitus. Combat, Bataille, Journee, Conflict.
    \
        Exercitus nostri acies. Cic. La poincte de nostre armee.
    \
        Diuersa acies, Hoc est aduersariorum. Ta. L'armee des ennemis.
    \
        Firmata acies subsidiis. Liuius. Renforcee de secours.
    \
        Fraenata acies, Id est equestris. Sil. La gendarmerie, les gents de cheval.
    \
        Funestae acies. Lucan. Armees detestables et execrables.
    \
        Incondita inordinataque acies. Liu. Armee en desordre.
    \
        Instructa acies. Cic. Equipee et preste à combatre.
    \
        Iusta acies. Liuius. Raisonnable, Grande assez par raison.
    \
        Parca fugae acies. Sil. Qui ne veult point fuir.
    \
        Pedestris acies. Liu. Armee de gents de pied.
    \
        Porrectior acies. Tacit. De longue estendue.
    \
        Primori in acie versabantur. Tacit. Ils estoyent à la poincte, et des premiers à l'avantgarde.
    \
        Transuersam hostium aciem inuadere. Liu. Assaillir les ennemis en flanc, ou de costé, ou de travers.
    \
        Turbatae acies. Virg. Troublees, Mises en desordre.
    \
        Versa retro acies. Horat. Tournee ou mise en fuite.
    \
        Compositi acie. Tacit. Rengees en ordre de bataille, Qui sont en bataille rengee.
    \
        Desos acie rapit, Id est Raptim ducit. Vir. Serrez en bataille.
    \
        Inuictus acie. Senec. Invincible au combat.
    \
        In aciem telis accingi. Taci. S'equiper et garnir de bastons pour aller à la bataille.
    \
        Accipere socios in mediam aciem. Liu. Les recevoir au milieu de l'armee.
    \
        Administrare aciem. Hircius. Gouverner l'armee.
    \
        Amplecti hostium aciem, Id est circunuenire. Liu. Embrasser, Environner.
    \
        Aciem audere. Tacit. Oser donner la bataille.
    \
        Auertere elephantos retro in suorum aciem. Liu. Les faire retourner contre leur armee.
    \
        Cadere acie. Liuius. Estre tué en la bataille.
    \
        Ciere acies. Virg. Esmouvoir guerres.
    \
        Circunuallare aciem. Sil. Environner.
    \
        Claudere aciem. Liu. Triariis postremam aciem clausit. Il les a mis touts les derniers.
    \
        Coercere acies. Virg. Ramasser et serrer.
    \
        Cohaerent acies. Curtius. S'entretiennent, sont entremeslees.
    \
        Colligere se ad aciem, Vide COLLIGO. Se retirer à l'armee, et ne se point escarter.
    \
        Committere se in aciem. Vide COMMITTO. Entrer en la bataille. \ Commota acies. Liu. Esmue, Esbranlee.
    \
        Componere aciem. Tacit. Ordonner.
    \
        Concurrunt acies. Liu. Choquent, donnent le choc, Chargent, donnent la charge.
    \
        Per acies conficere bellum. Tacit. Mettre fin à la guerre par combat. \ Confirmata acies. Liu. Asseuree.
    \
        Confligere acie. Liu. Combatre de toute son armee.
    \
        Congredi acie. Tacit. Donner la bataille, Combatre d'armee à armee.
    \
        Consistere in acie. Liu. Estre en ordre de bataille.
    \
        Continentur acies. Caes. Sont gardees de combatre.
    \
        Dannare aciem. Sil. Detester, et quicter, ou Laisser, et abandonner.
    \
        Datur acies. Tacitus, Quando dabitur hostis? quando acies? Quand nous mettra lon nos ennemis en barbe? Quand nous donnera lon le combat?
    \
        Dehiscens acies. Liu. Ouverte, quand les gents de guerre ne sont point bien serrez.
    \
        Disiecta Vitellii acies. Tacit. Rompue, Desconfite.
    \
        Distrahere aciem, et distendere. Caes. Separer, Desjoindre, Estendre.
    \
        Ducere firmamentum in aciem. Liu. Mener renfort, etc.
    \
        Educere in aciem. Caes. Mettre ses gents hors, ou En campagne prests à combatre.
    \
        Erigere aciem. Liu. Faire monter en hault.
    \
        Erumpit noua acies. Liu. Sort impetueusement.
    \
        Euadere aduersus aciem. Liu. Aller impetueusement contre, etc.
    \
        Acie excedere. Liu. Sortir hors de l'armee, se retirer de, etc.
    \
        Excire milites in aciem. Liu. Inciter et esmouvoir à combatre, ou Mettre aux champs prests à donner le combat.
    \
        Exire in aciem. Liu. Sortir en bataille.
    \
        Exornare aciem. Sallust. Ordonner et dresser la bataille.
    \
        Explicare aciem. Liu. Estendre, Mettre au large.
    \
        Extenuare aciem. Liu. Agreslir.
    \
        Ferre aciem. Tacit. Soustenir.
    \
        Firmare subsidiis aciem. Liu. Renforcer de secours.
    \
        Firmare aciem. Liu. Asseurer, Oster la paour.
    \
        Hortari aciem. Ouid. Animer, Donner courage, Encourager.
    \
        Impulsa acies. Liu. Repoulsee.
    \
        Inclinauit acies. Liu. L'armee a reculé.
    \
        Inclinatur acies. Liu. Est reculee, repoulsee.
    \
        Inducere aciem in hostem. Liu. Mener contre.
    \
        Inferre se in mediam aciem. Liu. Se jecter, ou entrer tout au milieu de l'armee.
    \
        Instituere aciem, pro Facere. Caes. Dresser.
    \
        Instruere aciem. Cic. Quintil. Ordonner, Dresser, Equiper, L'apprester pour combatre.
    \
        Inuehi in aciem. Liu. Se jecter dedens l'armee.
    \
        Iterare aciem. Stat. Recommencer le combat.
    \
        Labantes acies. Tacit. Esbranlees.
    \
        Locare ante aciem pedites. Tacit. Mettre, etc.
    \
        Antequam miscerentur acies. Tacit. Devant que les armees fussent meslees et combatissent.
    \
        Nudare aciem cornibus, auxilio, etc. Liu. Desnuer, Priver.
    \
        Nutantem aciem victor equitatus incursat. Tacit. Les gents de cheval à grande course assaillent l'avantgarde desja esbranlee.
    \
        Opponere aciem. Virg. Mettre au devant, Bailler en barbe.
    \
        Ordinare aciem. Curtius. Mettre en ordre.
    \
        Pandere aciem. Tacit. Liu. Estendre.
    \
        Patefacta acies. Liuius. Ouverte.
    \
        Perfringere aciem. Tacit. Rompre.
    \
        Perturbata acies. Liuius. Mise en desordre.
    \
        Porrigere latius aciem. Sallust. Estendre en large, Eslargir.
    \
        Porrigere aciem in longitudinem. Caesar. Estendre en long.
    \
        Poscere acies. Virg. Demander le combat.
    \
        Procedere in aciem. Liu. Marcher en bataille.
    \
        Processit Caesar in primam aciem. Caes. Il s'est mis en la poincte de l'avantgarde.
    \
        Prodire in aciem. Caes. Sortir pour donner le combat.
    \
        Producere in aciem. Liu. Mettre en la campagne prests à combatre.
    \
        Progredi in aciem. Liu. Aller, ou marcher en bataille.
    \
        Promouere aciem. Liu. Faire marcher l'armee en avant.
    \
        Propinquabat legionum acies. Tacit. Approchoit.
    \
        Proruebat hostilem aciem ingentibus saxis. Tacit. Renversoit, jectoit par terre.
    \
        Prorumpere in aciem. Tacit. Entrer impetueusement dedens la bataille, Se fourrer dedens.
    \
        Prosiliunt acies. Lucan. Sortent aux champs.
    \
        Protrita hostium acies. Tacit. Desconfite.
    \
        Recipere aliquem in secundam aciem. Liu. Le sauver et recevoir de l'avantgarde en la bataille.
    \
        Redintegrata acies. Tacit. Le combat recommencé.
    \
        Pedem refert acies. Valer. Maxim. L'armee recule.
    \
        Refugere in secundam aciem. Liu. S'enfuir en la bataille, qui est entre l'avantgarde et l'arrieregarde.
    \
        Refugere acie. Caes. S'enfuir de la bataille.
    \
        Restituere aciem. Liu. Reparer, Remettre sus, Rassembler, Railler.
    \
        Sistere aciem. Liu. Arrester.
    \
        Statuere arcte aciem. Sallust. Serrer, Mettre en peu de lieu.
    \
        Subducere saucios in postremam aciem. Liu. Retirer les blessez en l'arrieregarde.
    \
        Suggredi acie. Tacit. Monter au dessus avec son armee.
    \
        Sustentare aciem. Virg. Tacit. Soustenir.
    \
        Temperare acies. Stat. Regir, Gouverner.
    \
        Tenere aciem. Caes. Avoir, Gouverner, Conduire.
    \
        Turbauit aciem Eques immissus. Liu. A mis en desordre.
    \
        Turbata acies. Liu. Armee mise en desordre.
    \
        Venire in aciem. Tacit. Venir au combat.
    \
        Volitare tota acie. Tacit. Courir deca dela par toute l'armee.

    Dictionarium latinogallicum > acies

  • 2 acies

    ăcĭēs, ēi, f. [v. 2. acer] ( gen. acii and [p. 23] acie, like dii and die, facii and facie, fr. dies, facies, Cn. Mat. ap. Gell. 9, 14; Caes. B. G. 2, 23; Sall. ap. Serv. ad Verg. G. 1, 208, or Sall. Fragm. ed. Kritz. p. 118; cf. Prisc. p. 780 P.), a sharp edge or point.
    I.
    Lit., of a sword, dagger, sickle, etc.:

    gladiorum,

    Plaut. Truc. 2, 6, 11: Vulg. Heb. 11, 34:

    securium,

    Cic. Verr. 2, 5, 43, § 113:

    falcis,

    Verg. G. 2, 365:

    hastae,

    Ov. M. 3, 107:

    ferri,

    Plin. 7, 15, 13.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of the sense or faculty of sight,
    a.
    Keenness of look or glance, sharpness of vision or sight: oculorum, Lucil. ap. Non. 34, 32; cf. Plaut. Mil. 1, 1, 4; Lucr. 1, 324;

    also acies alone,

    id. 2, 420; and in plur., id. 4, 693:

    ne vultum quidem atque aciem oculorum ferre potuisse,

    Caes. B. G. 1, 39:

    pupula ad te dirigit aciem,

    Cat. 63, 56:

    tanta tenuitas, ut fugiat aciem,

    Cic. Tusc. 1, 22:

    bonum incolumis acies, misera caecitas,

    id. Fin. 5, 28, 84; so ib. 4, 24; Verg. A. 12, 558 al.—Hence,
    b.
    Concr., the pupil of the eye, Lucr. 3, 411; cf.

    with 414: acies ipsa, quā cernimus, quae pupula vocatur,

    Cic. N. D. 2, 57:

    in Albania gigni quosdam glaucā oculorum acie,

    Plin. 7, 2, 2 (cf. ib.: glaucis oculis); and poet. (as pars pro toto) for the eye, Lucr. 3, 363; 4, 249; 281; 358;

    720: huc geminas nunc flecte acies,

    Verg. A. 6, 789; 12, 658 (hence the word is also used in the plur., cf. below, 2.).—
    c.
    A looking at an object with fixed attention, look, aim:

    ad eam rem habeo omnem aciem,

    Plaut. Mil. 4, 2, 38.—On the contr., prima acie, at the first glance, Lucr. 2, 448 (cf. primo aspectu, Cic. de Or. 3, 25, 98).—
    2.
    In milit. lang., the front of an army (conceived of as the edge of a sword), line of battle, battle-array.
    a.
    In abstr. (cf. Vitr. praef. 1. 7, p. 154 Rod.):

    quibus ego si aciem exercitus nostri ostendero,

    Cic. Cat. 2, 3, 5:

    aciem instruere,

    Caes. B. G. 1, 22:

    dirigere,

    id. ib. 6, 8:

    extra aciem procurrere,

    id. B. C. 1, 55:

    statuit non proeliis, neque in acie, sed alio more bellum gerendum,

    Sall. J. 54; cf. Liv. 5, 41, 4;

    also of the arrangement of ships for a naval engagement,

    Nep. Hann. 11; cf. Caes. B. C. 1, 58.—Hence, metaph.
    b.
    The battlearray; in concr., an army drawn up in order of battle: acies est instructa a nobis decem cohortium, Galba ap. Cic. Fam. 10, 30:

    hostium acies cernebatur,

    Caes. B. G. 7, 62: altera pars acii vitassent fluminis undas, Matius ap. Gell. 9, 14 (as transl. of Il. 21 init.):

    dubitavit acie pars, Sall. Fragm. l. l.: stabit ante aciem,

    Vulg. Deut. 20, 2; 1 Par. 12, 33:

    prima acies hastati erant,

    the van, the first line, Liv. 8, 8:

    tertiam aciem laborantibus subsidio mittere,

    Caes. B. G. 1, 52: ab novissima acie, from the rear:

    ante signa procedere,

    Liv. 8, 10:

    dextra acies (= dextrum cornu),

    the right wing, Liv. 27, 48, 8:

    agmina magis quam acies pugnabant,

    in marching order, rather than in order of battle, id. 25, 34 (acies is here, and in similar cases, considered as the sing. used collectively; v. Oud. and Herz. Caes. B. G. 7, 62; yet the plur. is more than probable). Rarely of cavalry, Liv. 8, 39; Vell. 2, 112.— Poet.: acies Vulcania, of a long line of fire, Verg. A. 10, 408.—
    c.
    The action of the troops drawn up in battlearray, a battle, engagement, = pugna: in acie celebri objectans vitam, Pac. ap. Non. 234, 25; Plaut. Mil. 1, 1, 4: mea facta in acie obliti, Att. ap. Non. 502, 1:

    in acie Pharsalica,

    Cic. Lig. 3; so id. Fam. 6, 3:

    in acie vincere,

    Caes. B. G. 7, 29:

    dimicare,

    ib. 7, 64:

    copias in aciem ducere,

    Liv. 31, 34:

    producere in aciem,

    Nep. Milt. 5:

    excedere acie,

    Caes. B. C. 2, 41; Liv. 31, 17:

    direxerunt aciem contra eos,

    Vulg. Gen. 14, 8; 2 Par. 18, 33.—
    3.
    Acies ferri, steel, Plin. 34, 14, 41.—
    4.
    Poet., sheen, brightness:

    obtunsa stellarum,

    Verg. G. 1, 395.
    II.
    Fig.
    A.
    (Acc. to I. B.) (like acumen.) Acuteness of the mind, sharpness, force, power (so very often in Cicero, but always with the gen. mentis, animi, ingenii):

    (cum animus) exacuerit illam, ut oculorum, sic ingenii aciem ad bona eligenda, etc.,

    Cic. Leg. 1, 23, 60; so,

    ingenii,

    id. Ac. 2, 39, 122:

    mentis,

    id. N. D. 2, 17, 45; id. Tusc. 1, 30, 73:

    animi,

    id. Sen. 23, 83; id. Phil. 12, 2; Vell. 2, 118, 4; cf.:

    rerum diversitas aciem intentionis abrumpit,

    Flor. 1 prol., § 3.—
    B.
    A verbal contest, disputation, discussion, debate:

    orationis aciem contra conferam,

    Plaut. Ep. 4, 1, 20: ad philosophos me revocas, qui in aciem non saepe prodeunt, Cic. Tusc. 2, 25, 60:

    nos jam in aciem dimicationemque veniamus,

    id. Or. 13 fin.; cf. id. Opt. Gen. Or. 5, 17; Quint. 2, 10, 8; 6, 4, 17; 10, 1, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > acies

  • 3 acies

    aciēs, ēi, f. (vgl. ācer u. das griech. ἀκίς, Spitze; Genet. archaist. auch acii, Mat. bei Gell. 9, 14, 14, u. acie, Caes. b.G. 2, 23, 1. Auct. b. Afr. 51, 7. Sall. hist. fr. 1, 103 [107]; vgl. Prisc. 7, 93), die Schärfe, Schneide, I) eig. = der scharfe Rand, die scharfe Spitze, securis, Cic.: falcis, Verg.: hastae, Ov.: rostri, Plin.: gladius, cui ad secandum subtilis acies est, Sen.: dah. mera acies (ferri), das scharfe Korn des Eisens, der Stahl, Plin. – aciem hebetare, praestringere, Plin.: aciem excitare od. trahere (v. Wetzstein), Plin.: im Bilde, patimur hebescere aciem horum auctoritatis, Cic.: mortem in acie (Spitze) linguae portans, Amm. – II) übtr.: A) v. Auge: a) das Scharfe, Stechende des äußern Blickes, oculorum, Caes. b.G. 1, 39, 1. – b) die Schärfe des Auges, α) die Sehkraft, das Gesicht, mit u. ohne oculorum, Cic. u.a. (s. Bünem. Lact. 2, 3, 9): hebes acies oculorum, Cic.: oculorum longinqua acies, Weitsichtigkeit, Gell.: bonum incolumis acies, malum caecitas, Cic.: tam certā acie luminum uti, ut etc., Val. Max. – u. die Sehkraft in der Bewegung u. Tätigkeit, das Augenmerk, der Blick, ad alqm sibi dirigit aciem, Catull.: aciem in omnes partes dimittere, Ov. – poet., v. Blick = Blinken der Sterne, stellis acies obtusa videtur, Verg. – β) die Pupille, Cic. de nat. deor. 2, 142. Firm. math. 8, 22. p. 228, 36. – meton. (poet.), das Auge, Verg. u.a. – c) die Schärfe, Sehkraft des Geistes, animi, ingenii, mentis, heller Geist, heller Verstand, helle Einsicht usw., Cic.: ad eam rem habe omnem aciem, Verstandesschärfe, Plaut. – u. die Sehkraft des Geistes in Tätigkeit, das geistige Augenmerk, der Blick, aciem in omnes partes intendere, Cic. – B) als milit. t.t., die gleichs. die Schneide eines Instrumentes vorstellende Front eines zur Schlacht aufgestellten Heeres, die Schlachtlinie, die Schlachtreihe, sowohl a) das einzelne Treffen, prima acies, das Vordertreffen, Caes.: novissima od. extrema, das Hintertreffen, Liv.: dass. postrema, Sall. u. Liv.: media, das Mitteltreffen, Zentrum, Caes.: dextra, der rechte Flügel, Liv.: tertia acies, quarta acies, Caes.: duae acies, Caes.: simplex, Auct. b. Alex., duplex, Caes.: triplicem aciem instruere, Caes. – als b) die ganze durch die einzelnen Linien gebildete Schlachtreihe, Schlachtordnung, ac. exercitus nostri, Cic.: aciem instituere od. constituere, Caes., instruere, Cic.: legiones in acie constituere, collocare, Caes.: in acie consistere, Auct. b. Afr.: agmina potius, quam acies pugnabant, mehr in Marschkolonnen als in Schlachtlinien, Liv.: totā acie dimicare, Liv.: cum in acie stare (standhalten) ac pugnare decuerat, tum in castra refugerunt, Liv. – von Reiterei, acies equitum, Liv., equestris, Vell. – von Schiffen, quarum (navium) acie constitutā, Nep. – als c) das in geordneter Schlachtreihe gegen den Feind tätige Heer, die förmliche Schlacht, die Feldschlacht (Ggstz. expeditio, ein Streifzug), una hostica acies, Varr. fr.: ac. Pharsalica, Cic.: Plur., Italicae et Pharsalicae acies, Sen. rhet.: equestris, Curt.: navalis, Mela: copias in aciem educere, Liv.: exercitum od. copias in aciem producere, Caes. u. Nep.: equites in aciem mittere, Hirt. b.G.: in aciem ire, Curt.: in aciem prodire, Cic.: in aciem egredi, Liv., descendere, Liv.: acie confligere, pugnare, Liv.: decernere acie, Nep., navali acie, Mela: in acie dimicare, Caes.: acie dimicare, Liv.: in acie vincere (siegen), Caes.: alqm acie vincere (besiegen), Curt.: cadere in acie, Liv.: ex ipsa acie a fratre missus, vom Schlachtfelde weg, Liv.: acies magnam partem militum absumpsit od. abstulit, Liv. – poet., Vulcania acies, Feuermassen, großes Feuermeer, Verg. – Wieder übtr., v. Wortkampf, orationis aciem contra conferam, ich will ihn anreden, Plaut.: nos autem iam in aciem dimicationemque veniamus, Cic.

    lateinisch-deutsches > acies

  • 4 acies

    aciēs, ēi, f. (vgl. ācer u. das griech. ἀκίς, Spitze; Genet. archaist. auch acii, Mat. bei Gell. 9, 14, 14, u. acie, Caes. b.G. 2, 23, 1. Auct. b. Afr. 51, 7. Sall. hist. fr. 1, 103 [107]; vgl. Prisc. 7, 93), die Schärfe, Schneide, I) eig. = der scharfe Rand, die scharfe Spitze, securis, Cic.: falcis, Verg.: hastae, Ov.: rostri, Plin.: gladius, cui ad secandum subtilis acies est, Sen.: dah. mera acies (ferri), das scharfe Korn des Eisens, der Stahl, Plin. – aciem hebetare, praestringere, Plin.: aciem excitare od. trahere (v. Wetzstein), Plin.: im Bilde, patimur hebescere aciem horum auctoritatis, Cic.: mortem in acie (Spitze) linguae portans, Amm. – II) übtr.: A) v. Auge: a) das Scharfe, Stechende des äußern Blickes, oculorum, Caes. b.G. 1, 39, 1. – b) die Schärfe des Auges, α) die Sehkraft, das Gesicht, mit u. ohne oculorum, Cic. u.a. (s. Bünem. Lact. 2, 3, 9): hebes acies oculorum, Cic.: oculorum longinqua acies, Weitsichtigkeit, Gell.: bonum incolumis acies, malum caecitas, Cic.: tam certā acie luminum uti, ut etc., Val. Max. – u. die Sehkraft in der Bewegung u. Tätigkeit, das Augenmerk, der Blick, ad alqm sibi dirigit aciem, Catull.: aciem in omnes partes dimittere, Ov. – poet., v. Blick = Blinken der Sterne, stellis acies obtusa videtur, Verg. – β) die Pupille, Cic. de nat. deor. 2, 142. Firm. math. 8, 22. p. 228, 36. – meton. (poet.), das
    ————
    Auge, Verg. u.a. – c) die Schärfe, Sehkraft des Geistes, animi, ingenii, mentis, heller Geist, heller Verstand, helle Einsicht usw., Cic.: ad eam rem habe omnem aciem, Verstandesschärfe, Plaut. – u. die Sehkraft des Geistes in Tätigkeit, das geistige Augenmerk, der Blick, aciem in omnes partes intendere, Cic. – B) als milit. t.t., die gleichs. die Schneide eines Instrumentes vorstellende Front eines zur Schlacht aufgestellten Heeres, die Schlachtlinie, die Schlachtreihe, sowohl a) das einzelne Treffen, prima acies, das Vordertreffen, Caes.: novissima od. extrema, das Hintertreffen, Liv.: dass. postrema, Sall. u. Liv.: media, das Mitteltreffen, Zentrum, Caes.: dextra, der rechte Flügel, Liv.: tertia acies, quarta acies, Caes.: duae acies, Caes.: simplex, Auct. b. Alex., duplex, Caes.: triplicem aciem instruere, Caes. – als b) die ganze durch die einzelnen Linien gebildete Schlachtreihe, Schlachtordnung, ac. exercitus nostri, Cic.: aciem instituere od. constituere, Caes., instruere, Cic.: legiones in acie constituere, collocare, Caes.: in acie consistere, Auct. b. Afr.: agmina potius, quam acies pugnabant, mehr in Marschkolonnen als in Schlachtlinien, Liv.: totā acie dimicare, Liv.: cum in acie stare (standhalten) ac pugnare decuerat, tum in castra refugerunt, Liv. – von Reiterei, acies equitum, Liv., equestris, Vell. – von Schiffen, quarum (navium) acie constitutā, Nep. – als c) das in geord-
    ————
    neter Schlachtreihe gegen den Feind tätige Heer, die förmliche Schlacht, die Feldschlacht (Ggstz. expeditio, ein Streifzug), una hostica acies, Varr. fr.: ac. Pharsalica, Cic.: Plur., Italicae et Pharsalicae acies, Sen. rhet.: equestris, Curt.: navalis, Mela: copias in aciem educere, Liv.: exercitum od. copias in aciem producere, Caes. u. Nep.: equites in aciem mittere, Hirt. b.G.: in aciem ire, Curt.: in aciem prodire, Cic.: in aciem egredi, Liv., descendere, Liv.: acie confligere, pugnare, Liv.: decernere acie, Nep., navali acie, Mela: in acie dimicare, Caes.: acie dimicare, Liv.: in acie vincere (siegen), Caes.: alqm acie vincere (besiegen), Curt.: cadere in acie, Liv.: ex ipsa acie a fratre missus, vom Schlachtfelde weg, Liv.: acies magnam partem militum absumpsit od. abstulit, Liv. – poet., Vulcania acies, Feuermassen, großes Feuermeer, Verg. – Wieder übtr., v. Wortkampf, orationis aciem contra conferam, ich will ihn anreden, Plaut.: nos autem iam in aciem dimicationemque veniamus, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > acies

  • 5 aciēs

        aciēs ēī (old form ē; acc. aciem, disyl. V.; plur. only nom. and acc.), f    [2 AC-], a sharp edge, point, cutting part: securium: falcis, V.—Fig.: horum auctoritatis, the edge, i. e. efficiency. — Meton., of sight, sharpness of vision, keen look: aciem oculorum ferre, Cs.: fugere aciem: cum stupet acies fulgoribus, the sight, H. — Brilliancy, brightness: neque tum stellis acies obtunsa videtur, V. — Concr., the pupil of the eye: acies ipsa, quā cernimus.—Poet., the eye: huc geminas nunc flecte acies, V.: huc atque huc acies circumtulit, V.—In war, the front of an army, line of battle, battle-array: triplex, i. e. the legion in three ranks, Cs.: duplex, Cs.: mediā acie, Cs.: exercitūs nostri: aciem instruere, Cs.: extra aciem procurrere, Cs.: neque in acie, sed alio more bellum gerendum, S. — Of a line of ships: productā longius acie (navium), Cs.—The battle-array, an army in order of battle: hostium acies cernebatur, Cs.: unius corporis duae acies dimicantes, two divisions of an army: prima, the van, L.: tertia, Cs.: novissima the rear, L. — Of cavalry: equitum acies, L. — Poet.: Volcania, a line of fire, V.—A battle, engagement: in acie Pharsalicā: in acie vincere, Cs. —Fig., of mind, acuteness, sharpness, force, power: mentis: animi.—A verbal contest, disputation, discussion, debate: in aciem prodire.
    * * *
    sharpness, sharp edge, point; battle line/array; sight, glance; pupil of eye

    Latin-English dictionary > aciēs

  • 6 acies

    aciēs, ēī (арх. иногда ī и ē) f. [ acer II ]
    1) остриё ( falcis V); кончик ( linguae Amm); лезвие ( securis C)
    2) проницательность, острота ( oculorum Cs); зрение, зоркость ( incolumis H)
    3) взгляд, взор ( aciem in omnes partes dimittere O)
    4) зрачок, глаз
    5) блеск, свет ( stellarum V)
    6) внимание, мысль ( aciem intendere C)
    7) боевой порядок, строй (aciem instruere, constituere C, Cs)
    a. prima Csавангард
    a. novissima или extrema Lарьергард
    a. dextra Lправый фланг
    8) ряд (dentium Amm; columnarum CTh)
    9) войско, армия
    in acie L и per aciem cecidisse Tпасть в сражении
    12) словесное состязание, диспут ( stare in acie et summis de rebus decernere Q)

    Латинско-русский словарь > acies

  • 7 Schärfe

    Schärfe, I) eig.: acies. – secandi vis (die Kraft zu schneiden). – es verliert etw. die Sch., acies alcis rei hebescit od. hebetatur; alqd secandi vim perdit. – II) uneig.: 1) im Ggstz. zur Gelindigkeit: a) dem Geschmack etc. nach: acrimonia (z.B. sinapis). – b) = Strenge no. II, w. s. – 2) eindringende Eigenschaft, a) der Sinneswerkzeuge: acies. – Sch. des Gesichts, acies oculorum: Sch. des Gehörs, auditus acutus; aures acutae. – die Augen verlieren ihre Sch., acies oculorum hebescit. – b) der Geistesfähigkeiten: Sch. des Verstandes, acies ingenii od. mentis; ingenium acre: Sch. der Beurteilungskraft, iudicii subtilitas: Sch. des Gedächtnisses, memoria acris. – mit Sch. (des Verstandes), acriter (tief eindringend); subtiliter (sein unterscheidend). – der Verstand verliert seine Sch., acies mentis hebescit.

    deutsch-lateinisches > Schärfe

  • 8 blöde

    blöde, I) schwach, stumpf: hebes (v. den Augen u. dem Verstande). – caligans (dunkel, trübe, von den Augen). – obtusus. tardus (v. Verstande). – b. sein, caligare (von den Augen): b. machen, die Augen, die Sinne, hebetare aciem oculorum, sensus: ein b. Verstand, obtusior animi acies od. vigor. – II) schüchtern: verecundus (schamhaft, Ggstz. impudens). – timidus (furchtsam, Ggstz. audax) – etwas b., subtimidus. – b. sein, verecundari (z. B. bei Tische, apud mensam): sich b. stellen, verecundiam simulare. Blödigkeit, I) Schwäche etc.: infirmitas oculorum. hebes acies oculorum (der Augen). – hebes acies mentis. obtusior animi acies od. vigor. mens tarda. imbecillitas ingenii (des Verstandes). – II) Schüchternheit etc.: pudor. verecundia (die Sch. des Schamhaften, Sittsamen etc.). – timiditas (die Sch. des Furchtsamen). – die B. ablegen, verecundiam ponere.

    deutsch-lateinisches > blöde

  • 9 abnehmen

    abnehmen, I) v. tr. herab- od. hinwegnehmen: A) im allg.: 1) eig.: demere (Ggstz. affigere, addere, z. B. galeam, sibi diadema, alci vincula). – detrahere (herab-, wegziehen, z. B. anulum de digito: u. torquem ex hoste: u. stramenta e mulis: u. sibi cruminam de collo: u. frenos equis). – abducere (gelinde wegziehen, zugweise abnehmen, z. B. clavem). – eximere (herausnehmen, z. B. clavem: u. alqm e vinculis = jmdm. die Fesseln). – levare (abheben, lüpfen, z. B. capitis tegumentum [v. einem Adler]: od. durch Abheben jmd. von etw. leichtermachen, z. B. iumenta sarcinis: u. alqm fasce, das Bündel abn., um es selbst zu tragen). – deponere (ablegen, iumentis onera: sich selbst, arma od. vestes umeris: u. coronam). – ponere (von sich legen, tunicam: u. coronam luctus gratiā). – abicere (von sich abwerfen, rasch von sich legen, amiculum: u. insigne regium de capite suo). – exuere (Angezogenes, vermittelst eines Riemens über die Schulter Gehängtes ausziehen, alci clipeum: u. mantĭcam suam umero: u. manum vinculis: u. sibi vincula: u. amiculum). – refigere (losheften, Angenageltes abmachen, clipeum de poste Neptuni). – solvere (loslösen, losmachen, catenas, frenum: u. corollas de nostra fronte: u. pugionem a latere). – tollere (aufheben u. wegnehmen, z. B. ollam [vom Feuer]; patinam, cibos [von der Tafel]. – auferre (wegtragen, wegnehmen, [32] alci pileum [v. einem Adler]: alci anulum dedigito: auch mit dem Messer = wegschneiden, summum articulum caudae). – einen Erhängten a., detrahere alqm ex suspendio; expedire alqm e laqueo. – jmd. vom Kreuze a., deponere alcis corpus de cruce; detrahere alqm ex cruce. – den Verband von der Wunde a., vulnus aperire od. detegere. – die Decke, Hülle von etw. a., levare tegumentum alcis rei (z. B. capitis); retegere alqd (z. B. caput ebrii).

    2) übtr.: a) jmd. od. eine Sache von irgend einer Last erleichtern: adimere (Ggstz. dare, z. B. ingentes dolores). – levare alqm alqā re (gleichs. wegheben von etc., alqm vectigali, alqm onere: u. magna ex parte animos religione [fromme Angst]). – eximere (gleichs. herausnehmen aus etc., agrum de vectigalibus: u. alqm ex metu, ex culpa). – solvere (von etw. losmachen, alqm omni publico munere: u. alqm curā etnegotio, v. einer Sache). – liberare (frei machen, alqm istā curā: u. alqm onere). – jmdm. die Aufsicht über die Kinder a., alqm curā liberorum liberare od. solvere (Ggstz. liberorum curam alci delegare). – jmdm. ein Amt a., immunitatem muneris alci dare. – b) ein Geschäft ablegen lassen, s. Eid, Rechnung. – c) von od. aus einer Sache etw. abn., d. i. einsehen, ersehen: intellegere, aus etw., ex alqa re. – iudicare, aus etw., ex alqa re (beurteilend erkennen). – colligere, aus etwas, ex alqa re (aus voraus gegangenen Umständen den logischen Schluß bilden, z. B. inde paucitatem hostium: u. ex eo colligere poteris, qnantā occupatione distinear). – conicere, coniecturam facere od. capere, aus etw., ex alqa re (aus vorausge gangenen Umständen mutmaßlich einen Schluß zusammenstellen). – coniecturā videre, aus etw., ex alqa re (durch mutmaßlichen Schluß sehen, z. B. hoc ex aliquot rebus). – coniecturā assequi od. consequi, aus etw., ex alqa re (durch mutmaßlichen Schluß zu etw. gelangen, etw. begreifen). – interpretari, von od. aus etw., ex alqa re (etw. aus etw. herausdeuten und so auf etw. schließen, z. B. consilium [Absicht] ex necessitate, voluntatem ex vi). – ich nehme es von mir ab, de meo sensu iudico (ich urteile nach meinem Gefühl); de me facio coniecturam (ich mache den mutmaßlichen Schluß nach mir); ad me ipsum refero (ich führe es auf mich selbst zurück, bemesse es nach mir selbst); mihi sum exemplo (ich diene mir selbst zum Beispiel). – soviel ich a. kann, quantum (ego) intellego od. intellegere possum; ut nos iudicamus; quantum coniecturā consequor.

    B) prägn.: 1) = abkaufen: emere alqd ab od. de alqo. – 2) entziehend, beraubend nehmen: demere (z. B. iacenti spolia). adimere (im Ggstz. zu dare, donare, z. B. regna: im Ggstz. zu addere, z. B. adimere diviti, addere pauperi: im Ggstz. zu tribuere, z. B. aliquid Caesari adimat, inde ut Pompeio tribuat: im Ggstz. zu reddere, z. B. alci regnum: im Ggstz. zu relinquere, z. B. omnia ea sociis adimere, quae victores hostibus reliquerant). – exuere alqm alqā re (gleichs. von etw. ausziehen, z. B. hostem castris, praedā: u. alqm agro [33] paterno). – detrahere (gegen ben Willen entziehen, z. B. equitibus equos: im Ggstz. zu dare, z. B. alci Armeniam: im Ggstz. zu deferre, z. B. alci fasces: im Sinne des Verminderns, de prandio nihil). – auferre (jmdm. wegnehmen, bes. unbefugter- u. ungerechterweise, z. B. ab alqo hydriam: u. uni Ptolemaeo prope sex milia talentorum). – eripere (entreißen, gewaltsam abn., z. B. alci gladium: u. classem Caesari); verb. alci alqd eripere et auferre. – surripere (entwenden, heimlich u. durch List abn., mappam praetori). – furari (stehlen, diebischerweise abn.). – capere alqd de od. ab od. ex alqo (erobern, durch Eroberung abn., z. B. agrum de Tarquiniensibus: u. patriam ab hostibus: u. Sassulam urbem ex Tiburtibus). – recipere od. recuperare alqd ab alqo (etwas wiedererobern, wieder abnehmen, z. B. rec. urbem a Gallis: u. recip. omnem praedam ab hostibus: u. recup. Italiam ab Hannibale). – jmdm. das Gelda., pecuniam alci adimere, auferre od. eripere: im Spiel jmdm. etw. a., auferre alci alqd (z. B. nummos). – jmdm. ein Amt, das Kommando a., s. abdanken no. I, c.

    II) v. intr. es nimmt etw. od. jmd. ab, d. i. = es wird verkleinert, vermindert, minuitur (z. B. puteus, multitudo, frigus, morbus: u. minuitur diligentia consuetudine). – od. deminuitur (z. B. res familiaris mea lege Caesaris: u. deminuuntur vires inopiā frumenti). – od. imminuitur (z. B. pretium). – u. = es mindert sich, minuit (an Größe u. Umfang, z. B. aestus [Flut], luna). – od. minuit se (an Stärke, z. B. morbus). – od. imminuit so (z. B. dolor). – u. = es nimmt im Wachstum, im Wachsen, Steigen ab, decrescit (z. B. flumen,luna, grex, febris, morbus, dies). – u. = es altert gleichs., senescit (z. B. orbis lunae, luna, hiems, vires, pugna: u. studium cum spe: u. rumores). – od. consenescit (z. B. vires, vires civitatis). – u. = es läßt nach, remittit (z. B. ventus, imber, pestilentia, febris, dolores). – od. se remittit (z. B. morbus, dolor, furor). – od. remittitur (z. B. febris ex toto, frigus, virtus). – u. = es wird teilweise gehoben, wird erleichtert, levatur (z. B. morbus, dolor, febris, annona). – u. = es wird leichter, weniger beschwerlich, levior fit (z. B. febris, morbus: dah. es hat abgenommen, levior est, z. B. febris, dolor). – u. = es gleitet gleichs. abwärts, sinkt, labitur (z. B. paulatim disciplina [Zucht]: u. magis magisque mores). – u. = es macht sich fort, geht aus, deficit (z. B. crumina: u. vires); verb. consenescit et deficit (z. B. vires). – u. = es ermattet, erschlafft, languescit (z. B. industria: u. von Pers., corpore). – u. = es hört nach u. nach auf zu brausen, defervescit (z. B. aestus: u. hominum studia: u. ira). – u. = es wird stumpf, hebescit (z. B. sensus [Sinne]: oculi, acies mentis: u. virtus, nimmt an Wert, an Geltung ab). – die Hitze nimmt ab, calor refrigeratur (kühlt sich ab, Ggstz. calor crescit); calor se frangit (bricht sich): das Gesicht nimmt ab, oculi hebescunt; acies oculorum hebes est, bei jmd., alci: Gesicht u. Gehör haben abgenommen, sensus oculorum et aurium hebetes sunt: das Gedächtnis nimmt [34] ab, memoria minuitur (wird vermindert); memoria labat (wankt, ist nicht mehr treu).

    deutsch-lateinisches > abnehmen

  • 10 PENETRATION

    [N]
    ACIES (-EI) (F)
    ACIES MENTIS (F)
    SAGACITAS (-ATIS) (F)

    English-Latin dictionary > PENETRATION

  • 11 Helligkeit

    Helligkeit, claritas (im allg.). – splendor (heller Glanz). – perspicuitas (Durchsichtigkeit). – clara lux (das helle Licht). – lumen. lux (das Licht übh., s. »Licht« den Untersch.). – sich an die H. gewöhnen, assuescere pati claram lucem (von den Augen). – die H. des Himmels, Wetters, serenitas; serenum; sudum: die H. des Verstandes, acies mentis od. ingenii; ingenii acumen.

    deutsch-lateinisches > Helligkeit

  • 12 Проницательность

    - acies (animi, mentis); ingenii acumen / acies;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Проницательность

  • 13 mens

    mens, mentis, f. [st2]1 [-] principe immatériel, esprit, âme. [st2]2 [-] principe pensant, esprit, intelligence, raison, sagesse, goût. [st2]3 [-] dispositions d'esprit, caractère, sentiments. [st2]4 [-] courage. [st2]5 [-] pensée, imagination, idée, mémoire. [st2]6 [-] courage. [st2]7 [-] idée, projet, intention, volonté, dessein. [st2]8 [-] la Raison (déesse).    - mihi venit in mentem (+ gén.): je me souviens de.    - venit mihi Catonis in mentem: je me souviens de Caton.    - mihi venit in mentem + inf.: il me vient à l'idée de.    - mihi venit in mentem + prop. inf.: il me vient à l’idée que.    - non mihi mens est (+ inf. ou gér. en -di): je n’ai pas l’intention de.    - ea mente ut: avec l’intention de.    - mente captus: qui a perdu la tête, fou.    - esse suae mentis: avoir sa raison.    - mentes alicui dare: donner du courage à qqn.    - eadem mente esse: persister dans la même résolution.    - mentis acies: vivacité d'esprit.
    * * *
    mens, mentis, f. [st2]1 [-] principe immatériel, esprit, âme. [st2]2 [-] principe pensant, esprit, intelligence, raison, sagesse, goût. [st2]3 [-] dispositions d'esprit, caractère, sentiments. [st2]4 [-] courage. [st2]5 [-] pensée, imagination, idée, mémoire. [st2]6 [-] courage. [st2]7 [-] idée, projet, intention, volonté, dessein. [st2]8 [-] la Raison (déesse).    - mihi venit in mentem (+ gén.): je me souviens de.    - venit mihi Catonis in mentem: je me souviens de Caton.    - mihi venit in mentem + inf.: il me vient à l'idée de.    - mihi venit in mentem + prop. inf.: il me vient à l’idée que.    - non mihi mens est (+ inf. ou gér. en -di): je n’ai pas l’intention de.    - ea mente ut: avec l’intention de.    - mente captus: qui a perdu la tête, fou.    - esse suae mentis: avoir sa raison.    - mentes alicui dare: donner du courage à qqn.    - eadem mente esse: persister dans la même résolution.    - mentis acies: vivacité d'esprit.
    * * *
        Mens, mentis, foem. gen. Cic. Sens et entendement, ou La memoire.
    \
        Mens. Virgil. Vouloir et intention.
    \
        Mala mens, malus animus. Terent. Un mauvais vouloir et courage.
    \
        Ego autem defenderem hac eum mente fuisse, etc. Cic. Qu'il avoit eu ce vouloir.
    \
        Nostram nunc accipe mentem. Virg. Nostre conseil et advis.
    \
        Mentis compos, Idem quod sanae mentis, vel suae mentis. Cic. Qui est en son bon sens, ou de sens rassis.
    \
        Discordia mentis. Ouid. Debat d'esprit.
    \
        Exul mentis. Ouid. Hors de son bon sens, Hors du sens.
    \
        Mentis inops. Ouid. Esperdu, Qui ne scait qu'il doibt faire.
    \
        Adultera mens. Ouid. Volunté de commettre adultere.
    \
        Altae mentis capax animal. Ouid. L'homme povant comprendre choses haultes et divines.
    \
        Antiqua mens. Ouid. L'affection et volunté ancienne, telle qu'elle souloit estre auparavant.
    \
        Caeca futuri mens hominum. Stat. Ignorant les choses futures.
    \
        Furtiua mens. Ouid. Secrete.
    \
        Ignea mens. Sil. Celeste, ou Ardant en vertus.
    \
        Laeua. Virgilius. Sot. ou Contraire.
    \
        Solida mens. Horat. Ferme, Constant.
    \
        Rudis mens. Quint. Esprit qui n'est encore apprins ou faconné.
    \
        Adiicere mentem dictis. Ouid. Escouter soingneusement, Appliquer son esprit à, etc.
    \
        Mente captus. Festus. Fol, Insensé, Hors du sens, Aliené de l'entendement.
    \
        Concipere aliquid mente. Tacit. Concevoir en son esprit et entendement.
    \
        Molem mentis corruere. Lucret. Precipiter, Ruiner et degaster.
    \
        Tota mente deficere. Ouid. Perdre tout sens et entendement.
    \
        Demittere mentem. Virgil. Perdre coeur et courage, Perdre toute esperance.
    \
        Mentem, mentumque in gremiis mimarum deponere. Cic. Mettre son entendement, etc.
    \
        Exuere mentem. Virgil. Oster, Se despouiller d'une volunté et affection.
    \
        Composita mente ferre aliquid. Ouid. Porter patiemment.
    \
        Fodere mentes stimulo inuidiae. Silius. Irriter et stimuler.
    \
        Dii illum in eam mentem impulerunt, Dii illi mentem dederunt, Dii illi mentem iniecerunt vt conaretur, etc. Cic. Ceste pensee et vouloir.
    \
        Mens intelligentiaque nostra infixa in eas imagines, etc. Cic. Nostre pensee.
    \
        Insertare mentem caelo. Stat. Appliquer son esprit à congnoistre les choses celestes.
    \
        Madet mens. Lucret. Est yvre.
    \
        Humanas oblimat copia mentes. Claud. Richesse aveugle, etc.
    \
        Superas recludere mentes. Sil. Declarer la volunté de Dieu.
    \
        Reponere mentem alicui. Valer. Flac. Rendre le courage.
    \
        Suae mentis esse. Cic. Estre en son bon sens.
    \
        Haec mihi fere in mentem veniebant. Cic. Me venoyent en memoire.
    \
        Nunquam ea res tibi tam belle in mentem venire potuisset. Cic. Tu ne t'eusses peu si bien adviser de cest affaire, Il ne te fust pas si bien venu en l'entendement.
    \
        Quum Dolabellae venit in mentem, paulum respiro. Cic. Quand il me souvient de Delabella.
    \
        Solet in mentem venire illius temporis. Cic. Il me souvient.
    \
        Haec mihi veniebant in mentem de duabus illis commotionibus, etc. Cicero. Me venoyent en memoire, Il me souvenoit de, etc.

    Dictionarium latinogallicum > mens

  • 14 Auge

    Auge, I) eig.: oculus (im Dimin. ocellus, auch mit u. ohne mentis, v. geistigen Auge: u. Sing. oculus, das Auge = der Blick, z. B. tanta erat gravitas in oculo). – lumen, in Prosa gew. Plur. lumina oculorum (das Augenlicht). – acies, mit u. ohne oculi, oculorum (Schärfe des Auges, Sehkraft; auch, mit u. ohne mentis, v. geistigen Auge). – visus (das Sehen, das Gesicht = die Sehkraft). – aspectus. conspectus (Anblick, w. vgl.). – voller Augen, [236] oculeus: der Augen hat, oculatus: mit einem Au., s. einäugig. – gesunde Augen, oculisani: kranke, böse Au., oculi aegri (gesunde, kranke Au. haben, oculos sanos, aegros habere): gute Au. haben, bene videre: ab oculis valere: scharfe Au., oculi acres: hellsehende Au., oculi acuti: scharfe, scharf- u. hellsehende Au. haben, acriter videre: oculos acres atque acutos habere: helle Au., oculi clari: schwache Au., oculi infirmi: acies infirma; oculorum infirmitas; visus infirmior: stumpfe, blöde Au., oculi hebetes; obtusior od. hebes oculorum acies: viele Au. haben, multorum oculorum luminibus ornatum esse (z. B. von Argus). – die Augen gehen, laufen über, oculi umectant (werden übh. naß); lacrimae alci oboriuntur (beim Schmerz, der Freude etc., wo dann das, wodurch od. wobei jmdm. die Augen übergehen, im Abl. steht, z. B. vor Freude, gaudio: bei der Ankunft jmds., adventu alcis). – Sprichw., was die Augen sehen, glaubt das Herz, quod sensus ostendit, id credit animus (s. Sen. ep. 117, 13). – große Au. machen, magnopere mirari, admirari, absol. od. mit Akk., od. mit de u. Abl. od. mit folg. Akk. u. Infin. od. mit folg. quod (sich höchlich verwundern); stupere, absol. od. mit Abl. worüber? (staunen; verb. admiror, stupeo). – die Au. aufschlagen, oculos allevare, attollere (aufheben); oculos aperire (öffnen, aufsperren. Ggstz. operire). – er hat Au. wie ein Luchs, lynceis oculis utitur: er hat ein böses Au. (einen bösen Blick), oculo nocente est. – jmdm. aus den Augen gehen, abire ex oculis alcis (sich von jmd. entfernen); alcis oculos od. aspectum vitare. fugere alcis conspectum od. aspectum (jmds. Anblick meiden): geh mir aus den Augen, age illuc abscede procul e conspectu meo; libera oculos meos: jmd. nicht aus den Augen lassen, oculos de alqo nusquam deicere. – etw. aus den Augen setzen (bildl.), oblivisci alcis rei (etw. zu Beobachtendes vergessen); alqd neglegere (etw. nicht beachten): die Grausamkeit sieht ihm aus den Augen, toto ex ore crudelitas eminet.in die Augen fallen, sub od. in oculos cadere. in conspectum cadere. sub aspectum cadere od. venire (sichtbar sein); conspicuum esse. conspici (die Blicke der Leute auf sich ziehen, auffallend sein); alqd nemo non videt, intellegit, perspicit (es leuchtet etwas jedem ein): angenehm ins Au. fallen, oculos blande excipere: es springt etw. leicht in die Au., facile apparet alqd: jmdm. in die Au. stechen (bildl.), arridet alci alqd: jmd. im Au. haben, behalten (auf jmd. ein. wachsames Auge haben), alqm observare (beobachten), custodire bewachen): etwas im Au. haben, s. unten »vor Augen haben«. – in meinen, deinen, seinen etc. Augen, in aller Augen u. dgl., meo, tuo, suo, omnium iudicio (nach meinem etc. Urteil); oft bl. durch den Dat. (z. B. er ist in meinen Au. keineswegs reich, nequaquam mihi dives est: wenn sie in seinen Au. gerechtfertigt dastehen wollten, si sibi purgati esse vellent). mit sehenden Augen blind sein, cum ratione insanire: mit den Augen sehen, wahrnehmen, oculis cernere; aspectu sentire: mit eigenen Augen [237] sehen, suis oculis uti: etwas, oculis cernere; oculis spectare (Ggstz. auditu cognoscere); oculis comperire (durch eigene Anschauung erfahren): ich habe es mit diesen meinen eigenen Augen gesehen, ipse vidi; ipse oculis meis vidi; hisce oculis vidi: mit dem linken (rechten) Auge nicht gut sehen, sinistro (dextro) oculo non aeque bene uti posse; minus videre oculo sinistro (dextro): mit dem rechten Au. besser sehen, oculo dextro plus cernere: mit chem ei nen Au. nicht sehen, altero oculo captum esse: mit den Augen winken, nictare. – jmdm. unter die Augen kommen, in conspectum alcis venire (von Menschen) od. cadere (von Dingen und mehr zufällig): jmdm. unter die Augen treten, se in conspectum alci dare: niemals wieder etc., numquam in conspectum alcis reverti: jmd. unter vier Augen sprechen, secreto cum alqo colloqui: solus solum alqm convenit. von jmd. od. etw. kein Au. verwenden, s. verwenden. – vor Augen, ante oculos (z. B. versari od. obversari [schweben], alqm trucidare); in conspectu (z. B. liegen, von einem Lande, esse: stehen, von einer Person, astare): vor sichtlichen Augen, sub oculis: vor meinen (sichtlichen) Augen, me spectante, inspectante, praesente; coram me: jmd. vor seinen sichtlichen Augen betrügen, oculos auferre alci observanti etiam (sprichw., Liv. 6, 15, 13): vor den Au. aller (der Welt) geschehen, in oculis omnium geri. – vor Augen (im Auge) haben, habere ante oculos (eig. u. uneig. = sich vergegenwärtigen); alqd alci in conspectu est (jmdm. vor Angesicht, sichtbar sein, v. einem Lande); intueri (im Auge behalten, auf etwas hinsehen, um sich danach zu richten); observare (beobachten); spectare alqd od. ad alqd (berücksichtigen); sequi (etw. beabsichtigen, w. vgl.); videre (an etw. denken); servire alci rei (für etw. arbeiten, auf etw. bedacht sein, z. B. alcis commodis): habe Gott vor A. u. im Herzen, *deus non animo modo sed oculis obversetur: nur das Geld vor Au. (im Au.) haben, omnia pecuniae causā facere: mir wenigstens scheint Homer etwas dergleichen vor Au. (im Au.) gehabt (ins Au. gefaßt) zu haben, mihi quidem Homerus huiusmodi quiddam vidisse videtur. – jmd. täglich vor Augen sehen, alqm cotidie praesentem videre: vor (d i. unter) die Augen kommen, s. oben. – Die hier fehlenden Redensarten suche man unter den verschiedenen Verben etc.

    II) übtr.: a) an den Bäumen: oculus. – gemma (Knospe). – Augen treiben, gemmare; gemmascere; gemmas agere. – b) auf den Würfeln: punctum. – c) der augenförmige bunte Ring in den Schwanzfedern des Pfaus, in den Flügeln des Schmetterlings: oculus.

    deutsch-lateinisches > Auge

  • 15 mens

    mēns, mentis, f. (Stamm in me-min-i, μένος, vgl. altindisch mati-h, Sinn, Gedanke), I) der innere Sinn, A) die Sinnesart, Denkart, Gemütsart, Gesinnung, der Charakter, mens animi, Gesinnung des Herzens, Plaut., Lucr. u. Catull.: mala mens, malus animus, schlechter Sinn, schlechtes Herz (δόλιαι ψυχαί, δόλιαι φρένες), Ter.: mens illiberalis, niedrige Gesinnung, Quint.: vestrae mentes atque sententiae, Gesinnungen und Meinungen, Cic. – B) das Innere als Empfindungsart, das Herz, die Seele, das Gemüt, der Sinn, 1) im allg.: mens cuiusque is est quisque, die Seele eines Menschen ist sein Ich, Cic.: mens mollis ad perferendas calamitates, Cic.: animi, qui nostrae mentis sunt, die Gefühle, Neigungen, Empfindungen unserer Seele, unseres Gemüts, Liv.: multas mente expromam querelas, aus dem Innersten, aus tiefer Brust, Catull.: Plur. mentes in einer Pers., wie wir »die Herzen, die Sinne«, Apul. de Plat. 1, 2 u. 2, 16. – 2) insbes., das mahnende Innere, das Gewissen, cum vero iurato sententia dicenda erit, meminerit deum se adhibere testem, id est, ut ego arbitror, mentem suam, Cic. de off. 3, 44. – II) die höheren Seelenkräfte, das Geistige, Denkende, das Denkvermögen, Verstand u. Vernunft, der Geist (im Gegensatz zu animus, d.i. die Lebenskraft das Empfindende, Begehrende, die Sinnlichkeit, das Gemüt), A) im allg.: mens, cui regnum totius animi (Seele) a natura tributum est, Cic.: mens et ratio, Vernunft u. Verstand, Cic.: animus et mens, Herz u. Geist, Cic.: mentis acies, Cic.: mens sana (Ggstz. amentia), Cic.: mens turbata, Geistesstörung, Tac.: mens publica, Staatsweisheit, Cic. (u. so auch templum mentis, Cic.): esse suae mentis, bei Verstande sein, Cic., Ggstz. mentis suae non esse, Cels.: suae mentis compotem esse (mächtig sein), Cic.: mente captus, Cic., od. inops mentis, Ov., mente lapsus, Suet., blödsinnig, wahnsinnig: quasi mente incitati, begeistert, Cic.: mentem amittere, den V. verlieren, Cic. de harusp. resp. 15, 31: mente comprehendere od. complecti, begreifen, fassen, Cic.: sua quem fraus de sanitate ac mente (gesunde Vernunft) deturbat, Cic.: haec eius urbana audacia, quam ille praesens in mentibus vestris oculisque defixit, deren Bild er eingeprägt hat in usw., Cic.: tum (definitio) in sensum et mentem iudicis intrare non potest, Cic. – B) insbes., v. den einzelnen Seelenkräften: 1) die Überlegung, Besinnung, Einsicht, sine ulla mente, Cic.: dicenti effluit (entschwindet) mens, Cic.: mens ut rediit, Ov.: quae tantā mente fiunt, Cic. – 2) der Mut, fortuna urbis Volscis praedonum potius mentem quam hostium dedit, Liv.: so auch addere mentem, Hor. – 3) (wie θυμός) die Leidenschaft, mala mens furorque vecors, Catull. 15, 14: dolor quod suaserit et mens, Hor. ep. 1, 2, 60. – bes. Unmut, Zorn, Hor. carm. 1, 16, 22. – 4) die Gedanken, a) übh.: mentem inicere od. dare, Cic., od. mittere, Verg., eingeben, einflößen: mentem vobis meliorem dari, Ter.: optemus meretrici bonam mentem, Sen. rhet. – venit (mihi) in mentem, es fällt mir ein, ich erinnere mich, α) mit dem, dessen ich mich erinnere, im Genet., hominum fortunas (= fortunae), Naev. fr.: temporis, hominis, Cic.: tuarum virtutum, Cic. – β) mit dem, was mir einfällt, im Nomin. od. Infin. od. Acc. u. Infin., auch in einem Satze mit ut u. Konj., non venit in mentem pugna apud Regillum lacum? Liv.: numquam ea res tibi tam belle in mentem venire potuisset, nisi etc., du hättest nimmermehr diesen schönen Einfall haben können, wenn nicht usw., Cic.: quî in mentem venit tibi istaec dicta dicere? Plaut.: quid venit in mentem Callistheni dicere deos gallis signum dedisse cantandi, cum etc.? Cic.: neque venit in mentem suis tergis suisque cervicibus virgas illas securesque imminere, Liv.: ei in Gallia primum venit in mentem, ut etc., Cic.: veniat in mentem, ut trepidos quondam maiores vestros defenderimus, Liv. – γ) m. de u. Abl., ut lepide atque astute in mentem venit de speculo malae, Plaut. most. 271. – in mentem (mihi) est, ich komme darauf, es fällt mir ein, ego dicam, quod mihi in mentem est, Ter. heaut. 986: u. in mentem mi est od. fuit m. folg. Acc. u. Infin., Plaut. Amph. 180; Bacch. 161 u. 1193. – hāc mente (in diesem Gedanken, so denkend) amicis summas potestates dederant, Nep.: ebenso id eā mente comparavit, ut etc., Cic. – b) insbes.: α) die Meinung, Ansicht, mentibus (Ggstz. vocibus) reliquorum respondebo, Cic.: longe mihi alia mens est, meine Ansicht ist eine ganz andere, Sall.: eādem mente esse, Nep. – β) der Vorsatz, die Absicht, der Wille, der Plan, m. Genet., mens ruendi in ferrum, Lucan.: muta iam istam mentem, Cic.: quā facere id possis, nostram accipe mentem, Verg.: quaesitas intravit mentes superûm, erkannte den Willen der Götter, Sil.: u. so explorare mentes deorum, Sil.: mens est (= animus est), es ist die Absicht, m. folg. Infin., Ov. her. 2, 134. – C) personif., Mens, als Gottheit der Besinnungskraft, deren Fest am 8. Juni gefeiert wurde, Cic. de legg. 2, 19. Liv. 22, 9,10; vgl. Ov. fast. 6, 241. – / Nomin. mentis, Enn. fr. var. 51 bei Varro LL. 5, 59 u. bei Prisc. 7, 64: vulg. Abl. Sing. menti, Colum. poët. 10, 211. Gargil. de cura boum 19 (wo menti precante). – Genet. Plur. immer mentium, s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 412.

    lateinisch-deutsches > mens

  • 16 mens

    mēns, mentis, f. (Stamm in me-min-i, μένος, vgl. altindisch mati-h, Sinn, Gedanke), I) der innere Sinn, A) die Sinnesart, Denkart, Gemütsart, Gesinnung, der Charakter, mens animi, Gesinnung des Herzens, Plaut., Lucr. u. Catull.: mala mens, malus animus, schlechter Sinn, schlechtes Herz (δόλιαι ψυχαί, δόλιαι φρένες), Ter.: mens illiberalis, niedrige Gesinnung, Quint.: vestrae mentes atque sententiae, Gesinnungen und Meinungen, Cic. – B) das Innere als Empfindungsart, das Herz, die Seele, das Gemüt, der Sinn, 1) im allg.: mens cuiusque is est quisque, die Seele eines Menschen ist sein Ich, Cic.: mens mollis ad perferendas calamitates, Cic.: animi, qui nostrae mentis sunt, die Gefühle, Neigungen, Empfindungen unserer Seele, unseres Gemüts, Liv.: multas mente expromam querelas, aus dem Innersten, aus tiefer Brust, Catull.: Plur. mentes in einer Pers., wie wir »die Herzen, die Sinne«, Apul. de Plat. 1, 2 u. 2, 16. – 2) insbes., das mahnende Innere, das Gewissen, cum vero iurato sententia dicenda erit, meminerit deum se adhibere testem, id est, ut ego arbitror, mentem suam, Cic. de off. 3, 44. – II) die höheren Seelenkräfte, das Geistige, Denkende, das Denkvermögen, Verstand u. Vernunft, der Geist (im Gegensatz zu animus, d.i. die Lebenskraft das Empfindende, Begehrende, die Sinnlichkeit, das Gemüt), A) im
    ————
    allg.: mens, cui regnum totius animi (Seele) a natura tributum est, Cic.: mens et ratio, Vernunft u. Verstand, Cic.: animus et mens, Herz u. Geist, Cic.: mentis acies, Cic.: mens sana (Ggstz. amentia), Cic.: mens turbata, Geistesstörung, Tac.: mens publica, Staatsweisheit, Cic. (u. so auch templum mentis, Cic.): esse suae mentis, bei Verstande sein, Cic., Ggstz. mentis suae non esse, Cels.: suae mentis compotem esse (mächtig sein), Cic.: mente captus, Cic., od. inops mentis, Ov., mente lapsus, Suet., blödsinnig, wahnsinnig: quasi mente incitati, begeistert, Cic.: mentem amittere, den V. verlieren, Cic. de harusp. resp. 15, 31: mente comprehendere od. complecti, begreifen, fassen, Cic.: sua quem fraus de sanitate ac mente (gesunde Vernunft) deturbat, Cic.: haec eius urbana audacia, quam ille praesens in mentibus vestris oculisque defixit, deren Bild er eingeprägt hat in usw., Cic.: tum (definitio) in sensum et mentem iudicis intrare non potest, Cic. – B) insbes., v. den einzelnen Seelenkräften: 1) die Überlegung, Besinnung, Einsicht, sine ulla mente, Cic.: dicenti effluit (entschwindet) mens, Cic.: mens ut rediit, Ov.: quae tantā mente fiunt, Cic. – 2) der Mut, fortuna urbis Volscis praedonum potius mentem quam hostium dedit, Liv.: so auch addere mentem, Hor. – 3) (wie θυμός) die Leidenschaft, mala mens furorque vecors, Catull. 15, 14: dolor quod suaserit et mens,
    ————
    Hor. ep. 1, 2, 60. – bes. Unmut, Zorn, Hor. carm. 1, 16, 22. – 4) die Gedanken, a) übh.: mentem inicere od. dare, Cic., od. mittere, Verg., eingeben, einflößen: mentem vobis meliorem dari, Ter.: optemus meretrici bonam mentem, Sen. rhet. – venit (mihi) in mentem, es fällt mir ein, ich erinnere mich, α) mit dem, dessen ich mich erinnere, im Genet., hominum fortunas (= fortunae), Naev. fr.: temporis, hominis, Cic.: tuarum virtutum, Cic. – β) mit dem, was mir einfällt, im Nomin. od. Infin. od. Acc. u. Infin., auch in einem Satze mit ut u. Konj., non venit in mentem pugna apud Regillum lacum? Liv.: numquam ea res tibi tam belle in mentem venire potuisset, nisi etc., du hättest nimmermehr diesen schönen Einfall haben können, wenn nicht usw., Cic.: quî in mentem venit tibi istaec dicta dicere? Plaut.: quid venit in mentem Callistheni dicere deos gallis signum dedisse cantandi, cum etc.? Cic.: neque venit in mentem suis tergis suisque cervicibus virgas illas securesque imminere, Liv.: ei in Gallia primum venit in mentem, ut etc., Cic.: veniat in mentem, ut trepidos quondam maiores vestros defenderimus, Liv. – γ) m. de u. Abl., ut lepide atque astute in mentem venit de speculo malae, Plaut. most. 271. – in mentem (mihi) est, ich komme darauf, es fällt mir ein, ego dicam, quod mihi in mentem est, Ter. heaut. 986: u. in mentem mi est od. fuit m. folg. Acc. u. Infin., Plaut. Amph. 180; Bacch.
    ————
    161 u. 1193. – hāc mente (in diesem Gedanken, so denkend) amicis summas potestates dederant, Nep.: ebenso id eā mente comparavit, ut etc., Cic. – b) insbes.: α) die Meinung, Ansicht, mentibus (Ggstz. vocibus) reliquorum respondebo, Cic.: longe mihi alia mens est, meine Ansicht ist eine ganz andere, Sall.: eādem mente esse, Nep. – β) der Vorsatz, die Absicht, der Wille, der Plan, m. Genet., mens ruendi in ferrum, Lucan.: muta iam istam mentem, Cic.: quā facere id possis, nostram accipe mentem, Verg.: quaesitas intravit mentes superûm, erkannte den Willen der Götter, Sil.: u. so explorare mentes deorum, Sil.: mens est (= animus est), es ist die Absicht, m. folg. Infin., Ov. her. 2, 134. – C) personif., Mens, als Gottheit der Besinnungskraft, deren Fest am 8. Juni gefeiert wurde, Cic. de legg. 2, 19. Liv. 22, 9,10; vgl. Ov. fast. 6, 241. – Nomin. mentis, Enn. fr. var. 51 bei Varro LL. 5, 59 u. bei Prisc. 7, 64: vulg. Abl. Sing. menti, Colum. poët. 10, 211. Gargil. de cura boum 19 (wo menti precante). – Genet. Plur. immer mentium, s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 412.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mens

  • 17 мысль

    sententia [ae, f]; sensus [us, m]; acies [ei, f] (aciem intendere); mens; mentis actio [onis, f]; cogitatio [onis, f]; opinio [onis, f]

    • прийти к мысли что-л. сделать incidere ad aliquid faciendum

    • мысль облечена в импровизированные слова verbo subito sumpta est sententia

    • сокровенная глубина мысли templa mentis

    • самые сокровенные мысли interior animus, recondita animi pars, animi, interior pars, interiora orum, interior regio, profundum, animi secretum, imus animus, internitas, penetralis animus

    • направить свои мысли на что-л. inducere animum in [ad] aliquid (jacentem animum inducere in spem meliorem)

    • хорошо выражать мысли словами cogitate mentis praeclare eloqui; verbis explicare

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > мысль

  • 18 caecitas

    caecitās, ātis, f. (caecus), die Blindheit, I) aktiv: a) eig., die physische (Ggstz. incolumis acies), bonum incolumis acies, misera caecitas, Cic.: cuius liquor aspersus oculis caecitatem inferret omnibus animalibus, Plin.: caecitate liberari, Plin.: exturbasse ab oculis caecitates, Arnob. 1, 48: repentinis caecitatibus opprimi, Firm. – b) übtr., die geistige, an tibi luminis obesset caecitas plus quam libidinis? Cic.: mit ad u. Akk., furorem esse rati sunt mentis ad omnia caecitatem, Cic. Tusc. 3, 11. – II) passiv, die Dunkelheit, Verstecktheit, cicatrices caecitate viae et hebetudine torpentes, Cael. Aur. chron. 3, 4, 58.

    lateinisch-deutsches > caecitas

  • 19 cerno

    cerno, crēvī, crētum, ere ( aus *crĭno; vgl. κρῑνω, crībrum), sichten, scheiden, I) eig.: cernere alqd per cribrum, Cato (wofür poet. alqd per densa foramina, Ov.): cernere alqd in cribris, Ov.: cernere alqd tenui od. artiore cribro, Plin.: alqd cribello spisso, Pallad. – II) übtr.: A) unterscheiden, 1) mit den Sinnen, bes. mit den Augen unterscheiden, a) übh., deutlich wahrnehmen, gewahren, erkennen, sehen, α) mit den Sinnen, ut (vis et natura deorum) non sensu, sed mente cernatur, Cic. de nat. deor. 1, 49. – β) mit den Augen, teils von den Augen selbst, pupilla, quā cernit (oculus), Cels.: imbecillitas oculorum est, ex qua quidem interdiu satis, noctu nihil cernunt, Cels. – teils v. Pers., absol., estne Hegio tribulis noster? si satis cerno, is est hercle, Ter.: nos oculis quia solis cernere quimus, Lucr.: acies ipsa, quā cernimus, quae pupula vocatur, Cic.: u. so c. acute, Lucr., acutum, Hor. u. Amm.: c. clarissime, Plin. – m. Acc., lumen iubarne in caelo cerno? Enn. fr.: ut (wie) ea cernimus, quae videmus, Cic.: ego Catuli Cumanum ex hoc loco video, Pompeianum non cerno, Cic.: nisi prope admota non cernere, kurzsichtig sein (Ggstz. longinqua contueri, fernsichtig sein), Plin.: dextro oculo plus cernere, Plin.: in sole sidera ipsa desinunt cerni (sind nicht mehr sichtbar), Quint.: exemplum insigne cernitis (habt vor Augen) mutationis rerum humanarum, Liv.: im Passiv m. Dat. pers. (wem?), neque cernitur ulli, ist niemand sichtbar, Verg. Aen. 1, 440. – alqd oculis cernere, Cic. u.a., Ggstz. auribus accipere, Nep., od. animo videre, Cic.: c. oculis profanis, Ov., obliquis, Plin.: alqd c. coram, Verg. – m. Acc. eines Partiz., migrantes cernas tota ex urbe ruentes, Verg.: simile quiddam facientes aves cernimus, Quint.: cernis terram quasi quibusdam redimitam et circumdatam cingulis, Cic. – m. Acc. u. Infin., Auroram rutilare procul cerno, Acc. fr.: Amphilochum huc vadere cerno, Acc. fr.: simul ut pueras has hāc nocte suspirare crevi, Titin. fr.: sensum inesse et motum in membris cerno, Canius bei Varr. LL.: quos frequentes obstinatos ad resistendum concurrisse cernebat, Suet.: cernebatur (man gewahrte) novissimos illorum premi, Caes. – m. indir. Fragesatz, hic autem alter (cingulus) cerne, quam tenui vos parte contingat, Cic.: cernis, ut insultent Rutuli? Verg. – endlich die Formeln en cerne (cernite) od. cerne en, dasieh, um die Aufmerksamkeit zu erregen, Stat. Theb. 5, 124 u. 7, 386: so auch cernis ut (wie), Ov. fast. 1, 75. – b) prägn., berücksichtigend vor Augen haben, im Auge haben, ubi gratus, si non eum ipsum cernunt grati, cui referunt gratiam, Cic. de legg. 1, 49: exempla adiungerem, nisi apud quos oratio haberetur cernerem, Cic. de or. 1, 190. – 2) mit dem Geiste unterscheiden, a) übh., deutlich wahrnehmen od. erken nen, sich überzeugen, animus plus cernit et longius, Cic.: mentis acies, quā verum cernitur, Cic.: haec, quae non vidistis oculis, animis cernere potestis, Cic.: neque tanta in rebus obscuritas, ut eas non penitus acri vir ingenio cernat, si modo aspexerit, Cic.: ut consuetum facile amorem cerneres, Ter.: quae cum ego non solum suspicarer, sed plane cernerem, Cic.: perspice tu, qui plurimum cernis, da sieh du zu, der du die beste Nase hast (im Doppelsinn mit cernere = cernere hereditatem), Cornif. rhet. 4, 67. – m. Acc. u. Inf., quom te mihi amicam esse crevi, Plaut.: isque ubi se nullo iam cursu evadere pugnae posse cernit, Verg.: ille cernens nullum locum sibi tutum in Graecia in Asiam transiit, Nep. – m. indir. Fragesatz, iam cernam, mene an illam potiorem putes, Cic. poët.: nec pro quibus meritis, pro qua magnificentia tantum ei tribuatur, cernere, Liv.: cernis ut ignavum corrumpant otia corpus, Ov. – b) animo cernere., im Geiste voraussehen, m. Acc. u. Infin., Cic. Cat. 4, 11: m. indir. Fragesatz, Cic. ep. 5, 12, 2. – c) cerni in alqa re od. bl. alqā re, in, an od. durch etw. wahrgenommen od. erkannt werden, in od. durch etw. sich zeigen, in temporibus autem praesentia, praeterita, futura cernuntur, Cic.: amicus certus in re incerta cernitur, Enn. fr.: atque hae quidem virtutes cernuntur in agendo, Cic.: fortis animus et magnus duabus rebus maxime cernitur, Cic.: si beata vita honestate cernitur, Cic. – B) entscheiden, 1) etw. Zweifelhaftes, Streitiges entscheiden, a) friedlich entscheiden, entscheidend bestimmen, v. Richter usw., et aecum (aequum) et rectum est, quod postulas; iurati cernant, Acc. tr. 33: regnum tibi permitti malunt? cernant; tradam exercitum, Acc. tr. 18: v. Lose, priusquam id sors creverit, Liv. 43, 12, 2. – b) durch Streit, Kampf entscheiden = kämpfen, ibi de divinis atque humanis cernitur, Plaut. trin. 479. – bes. durch Waffengewalt (vgl. Heinse Verg. Aen. 12, 709), absol., armis cum alqo, Acc. fr.: ferro inter se, Verg.: hi crevere pares bello, Sil. – m. de u. Abl., saeviter fortunā ferri de victoria, Enn. fr.: de virtute, Pacuv. fr.: magnis de rebus inter se, Lucr. – m. Acc. (über etw.), ferro, non auro vitam, Enn. fr.: fortunam ferro, Enn. fr. – m. homog. Acc., einen Kampf kämpfen, certamen, Plaut.: duplicem seiunctim Martem, Tibull. – 2) prägn.: a) sich für etw. entscheiden, etw. beschließen, durch entscheidenden Beschluß bestimmen, quodcumque senatus creverit, agunto, Cic. de legg. 3, 6: quotcumque senatus creverit, tot sunt, ibid. 3, 8: zugl. m. Dat. (für wen?) quibus divis (portenta) creverint, procuranto, ibid. 2, 21: zugl. m. de u. Abl., quid de Armenia cernerent, Tac. ann. 15, 14: m. Infin., Lucil. sat. 5, 35 u. 13, 1. Catull. 64, 150. Laev. fr. 6 M. (bei Charis. 288, 10). – b) als jurist. t. t., cernere hereditatem, sich für die Annahme der Erbschaft entscheiden od. erklären, u. meton. = die Erbschaft annehmen (s. Varr. LL. 6, 80 u. 7, 78. Paul. ex Fest. 53, 8), Cic. agr. 2, 40; ad Att. 11, 2, 1. Liv. 24, 25, 3 (wo hereditatem regni c.): verb. hereditatem cernere adireque (annehmen u. antreten); u. umgek. hereditatem adire cernereque, Plin. ep. 10, 75 (79), 2. Gaius inst. 1, 266. – bildl., amorem alcis erga me cum reliqua hereditate c., Cic. ad Att. 6, 1, 10: hanc quasi falsam hereditatem alienae gloriae, Cic. ep. 9, 14, 4: hanc hereditatem paternam solam, catenas et carcerem, Val. Max. 5, 3. ext. 3. p. 241, 8 H. – / Perf. crevi außer in juristischen Formeln auch Plaut. cist. 1. Titin. com. 50. Laev. fr. 6 M. bei Charis. 288, 10 (wo synkop. cresti). Cic. ad Att. 11, 2, 1 u. 11, 12, 14.; vgl. Georges Lexikon der latein. Wortformen S. 124. – Partiz. Perf. Pass. spätlatein. cernitus (gesiebt), Th. Prisc. 4, 1.

    lateinisch-deutsches > cerno

  • 20 caecitas

    caecitās, ātis, f. (caecus), die Blindheit, I) aktiv: a) eig., die physische (Ggstz. incolumis acies), bonum incolumis acies, misera caecitas, Cic.: cuius liquor aspersus oculis caecitatem inferret omnibus animalibus, Plin.: caecitate liberari, Plin.: exturbasse ab oculis caecitates, Arnob. 1, 48: repentinis caecitatibus opprimi, Firm. – b) übtr., die geistige, an tibi luminis obesset caecitas plus quam libidinis? Cic.: mit ad u. Akk., furorem esse rati sunt mentis ad omnia caecitatem, Cic. Tusc. 3, 11. – II) passiv, die Dunkelheit, Verstecktheit, cicatrices caecitate viae et hebetudine torpentes, Cael. Aur. chron. 3, 4, 58.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > caecitas

См. также в других словарях:

  • mentis acies — index perception Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • ГРИГОРИЙ I ВЕЛИКИЙ — [Двоеслов; лат. Gregorius Magnus] (ок. 540, Рим 12.03.604, там же), свт. (пам. 12 марта; в совр. католич. Церкви 3 сент. день интронизации), папа Римский (3 сент. 590 12 марта 604), отец и учитель Церкви. Жизнь Источниками жизнеописания Г. В.… …   Православная энциклопедия

  • ДИОНИСИЙ КАРТУЗИАНЕЦ — [лат. Dionysius Cartusianus или Cartusiensis; фламанд. Denys Van Leeuwen, Denys De Leeuwis или Denys Van Rijkel; франц. Denys Le Chartreux, Denys à Ryckel] (1402/03, Рейкел, совр. пров. Лимбург, Бельгия 12.03.1471, Рурмонд, совр. пров. Лимбург,… …   Православная энциклопедия

  • BERNARD DE CLAIRVAUX — Personnage le plus célèbre de l’ordre de Cîteaux, Bernard fut aussi l’une des individualités les plus marquantes de l’histoire de l’Église médiévale et l’un des hommes les plus actifs et les plus importants du XIIe siècle. Origines, formation et… …   Encyclopédie Universelle

  • Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire  A   B … …   Wikipédia en Français

  • perception — I noun ability to make distinctions, acuity, acumen, acuteness, apperception, appraisal, appreciation, apprehension, ascertainment, assessment, astuteness, attention, awareness, clear sight, cleverness, cognition, cognizance, comprehension,… …   Law dictionary

  • TIMOR — inter Inferorum idola, Virgilio, Martisque asleclas, Aen. l. 9. v. 719. ubi de Marre, Immisitquve fugam Teucris, atrumque Timorem. Etiam apud Romanos in veneratione, uti et Pallor, quem timore efficit. Utrumque, ne quid obessent, neve aliquid… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • esperit — Esperit, ou Esprit, Il vient de Spiritus. L esprit et entendement que l homme a de nature, Ingenium. Esprit abbatu, Perculsus animus et abiectus. Un esprit qui se contente de peu de chose, et n ose penser et souhaiter hautes choses, Animus… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»